تو به دنیا آمده‌ای و از دنیا می‌روی؛
تو به همان میزان که با خود به دنیا آورده‌ای با خود از دنیا می‌بری؛
تو در میان عریانی تولد و عریانی مرگ، نقش واسطه را ایفا می‌کنی.
تو از زندگی می‌گیری و به زندگی می‌بخشی.
تو هیچ‌چیز نداشته‌ای و هیچ‌چیز نداری و هیچ‌چیز نخواهی داشت.
همه‌چیز به هستی تعلق دارد؛ مالک حقیقی، هستی ست.
تو به همان میزان که با خود به دنیا آورده‌ای با خود از دنیا می‌بری؛
تو در میان عریانی تولد و عریانی مرگ، نقش واسطه را ایفا می‌کنی.
تو از زندگی می‌گیری و به زندگی می‌بخشی.
تو هیچ‌چیز نداشته‌ای و هیچ‌چیز نداری و هیچ‌چیز نخواهی داشت.
همه‌چیز به هستی تعلق دارد؛ مالک حقیقی، هستی ست.
چند روزی چیزی را به تو امانت می‌دهد، سپس پس می‌گیرد و روانه‌ات می‌کند.
کسی که از فهمی ژرف برخوردار است، خود را وسیله‌ای می‌داند در دست زندگی، تا زندگی به‌وسیله او به زندگی ببخشد. انسان شاهدی بیش نیست، اما این انسان باید بصیرتی کسب کند تا شایسته نام انسان باشد.
طبیعت بهترین الگوی ماست، می‌توانیم بخشش را از خورشید بیاموزیم که ترازوییندارد، سبک و سنگین نمی‌کند، جدا نمی‌سازد، فرقی نمی‌گذارد و به همهروشنایی می‌بخشد.
محبت را بی محاسبه منتشر کنیم، دروازه‌های قلبمان را بهروی همه بگشایم و باور داشته باشیم خدایی که در این نزدیکی‌هاست، بهترین‌ها را برایمان رقم می‌زند.
کبر؛ محرومیت از نور الهی -همسفر شهره
کارگاه آموزشی جهان بینی چهارشنبه؛ وادی دوم و تأثیر آن روی من
تو ,زندگی ,انسان ,هیچ‌چیز ,محبت ,هستی ,به زندگی ,با خود ,را به ,از دنیا ,و به
درباره این سایت