باید دانست که هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.تنها وادی که با کلمه باید شروع میشود یعنی مو، لای درزش نمی‌رود که قطعاًهمین هست و غیرازاین نیست که هیچ‌کس و هیچ‌کس، به‌اندازه خود انسان بهخودش فکر نمی‌کند.
خود انسان یا خویشتن خویش چیست؟
افکار و اندیشه‌های ما که به دنبال آن گفتارمان را می‌سازند و به شکل عملکرد ماظاهر می‌شوند و کم‌کم بخشی از ما و خصوصیات ما می‌شوند.
پس اولین بخش از ما، افکار و اندیشه‌های ما هستند که گاهی در اثر اشتباهاتیکه در گذشته؛ دانسته یا ندانسته انجام داده‌ایم تیره و تاریک، آلوده وناپاک، خراب و ویران گشته و نیازمند اصلاح آنها هستیم تا به آرامش و آسایشبرسیم.
حال چگونه می‌توانیم در این راه قدم برداریم؟ چگونه می‌توانیم اندیشه‌هایتاریک و سیاه را روشن و سپیدگردانیم؟ چگونه می‌توانیم فکر غیبت و تهمت وقضاوت دیگران را از سر بیرون کنیم؟ چگونه می‌توانیم مشکلات مختلف زندگی راحل نموده و فاصله‌های ایجادشده را برداشته و مهر و محبت را به زندگی دعوتکنیم؟ آیا کلیدی هست که بتوانیم قفل این مشکلات را با آن بازکنیم؟
کبر؛ محرومیت از نور الهی -همسفر شهره
کارگاه آموزشی جهان بینی چهارشنبه؛ وادی دوم و تأثیر آن روی من
می‌توانیم ,فکر ,اندیشه‌های ,مشکلات ,انسان ,هست ,چگونه می‌توانیم ,خود انسان ,انسان به ,خویشتن خویش ,اندیشه‌های ما
درباره این سایت